از دیروزشوهرم گیر داده که بنچاق ماشین را که احتمال می دهد من موقع اثاث کشی با کتابها وبقیه ی مدارک چپانده ام توی کارتن و بعدهم انباری ته راهروی خانه ، پیدا کنم برایش تا بتواند ماشین را سند بزند به نامدوستش . می گوید پول را گرفته و سند نزده و تاحالا هم حسابی بدقول شده است . قولداده ام امروز هرطور شده پیدایش کنم . دوساعت مرخصی می گیرم و زودتر برمی گردم . برایناهار چیزی سرهم می کنم و می افتم به جان کارتنهای انباشته شده توی انباری . با کاتر چسب پهن رویشان را می برم و و با دقتلای کتابها را نگاه می کنم . کارتن اولی بی نتیجه خالی می شود . کارتن دومی همهمینطور . سومی را که باز می کنم و اولین کتاب را که بیرون می آورم پاهایم سست میشود و می نشینم روی زمین . با لرزش محسوس دستهایم اولین برگ از کتاب را باز می کنمو چشمهای به اشک نشسته ام با درد و اشتیاق می چرخند روی کلمات آبی و خوش خط نشستهروی تن کاغذ .
(( گرمیاد آوری یا نه
من ازیادت نمی کاهم
تورا من چشم در راهم .
به امید روزی که به جای این کتاب تورا به سینهام بفشارم تا ابد ))
نمی دانمچقدر زمان می گذرد و من چقدر اشک می ریزم . نمی دانم شوهرم چندبار صدایم زده استیا اینکه اصلا کی وارد خانه شده است . اشکهایم را پاک می کنم و توی چشمهای نگرانشزل می زنم ، می گویم :
- پیدا نکردم ، ببخش
می خنددو می گوید :
- به خاطرهمینگریه می کنی عروسکم ؟
وقتی مرابه سینه اش می فشارد هنوز هم اشک می ریزم . در انباری را می بندد و می گوید گوربابای بنچاق . چند لحظه بعد در اتاق هم بسته می شود و کتاب محبوب و خیس از اشک منتنها توی انباری ، توی تاریکی و سرما مرا چشم در راه می ماند تا ابد .
23 دی 94
کنم ,توی ,هم ,ام ,کتاب ,، ,می کنم ,و می ,کنم و ,می شود ,را که
درباره این سایت